Welcome to The United States of America

‘Welcome to The United States of America!’ Dit zinnetje gebruiken Amerikanen maar al te graag wanneer zij weten dat je voor het eerst in Amerika bent. Amerikanen zijn én blijven trots op hun land, dat is één ding wat zeker is.

The American big dream begon voor mij op het vliegveld in Brussel. Nadat ik 100 verschillende vragen had beantwoord over bijvoorbeeld wat ik vijf maanden in Amerika ging doen, waar ik precies verbleef, wat mijn doel was, waarom ik voor Amerika heb gekozen en niet een ander land , of ik mijn koffer zelf had ingepakt, ect. ect. ect. mocht ik dan uitdelijk inchecken. Na een reis van 8.5 uur mocht ik de stad Chigago verwelkomen, al was het helaas maar voor 3 uurtjes. Gelukkig betekende deze tussenstop dat ik het grootste deel van mijn reis achter de rug zat. Van Chicago naar Toledo was het nu slechts nog maar 37 minuten vliegen. Laat ik maar niet over het kleine vliegtuig schrijven dat ons naar Toledo heeft gebracht, persoonlijk dacht ik namelijk ‘We storten neer’ Dit vliegtuig telde slechts 48 plaatsen waardoor het bijna als een privejet aanvoelde (Dit gevoel beviel mij overigens wel goed ;) )

Precies om 17.25 lokale tijd zette ik voet op het grondgebied van Ohio. Nadat we de koffers van de lopende band hadden gepakt zijn wij naar onze appartementen gebracht waar we onze koffers konden uitpakken. Direct daarna zijn we naar de Wallmarkt gebracht waar we wat boodschappen konden halen. De gedachte ‘Even booschappen doen’ gaat hier dus voor zijn lang zal zijn leven niet lukken! Één rij is ongeveer 10 meter lang. Wanneer je bijvoorbeeld cornflakes wilt hebben heb je keuze uit 1,5 rij. Dat wil zeggen dat er voor 15 meter aan verschillende merken cornflakes, in één winkel aanwezig is! Maargoed, Lise Lotte zal Lise Lotte niet zijn, binnen 30 minuten tijd had ik alle spullen in mijn winkelkar liggen die ik nodig had. (Ik ben geboren voor Amerika)

Ik deel mijn appartement met twee andere meisjes. Nataly, zij komt ook uit Nederland en SeonHee, zij komt uit Zuid-Korea. Gezien wij (en vele andere westerse mensen )haar naam niet of nauwelijks kunnen uitspreken is haar Amerikaanse naam Sunny. Eerlijk is eerlijk, een stuk gemakkelijker.

Zaterdag heb ik samen met de andere studenten de omgeving even bekeken waar ik de komende vijf maanden zal vertoeven. Één ding weet ik zeker; ik zal mezelf hier prima vermaken! Wanneer ik 25 meter loop sta ik voor de keuze of ik een duik zal nemen in het zwembad of een duik in de jacuzzi. Uiteraard kan ik ook een sportief uurtje tegemoet gaan en kan ik de fitnessruimte induiken. De Wallmarkt is op ongeveer 10 minuutjes lopen.

Dat de Amerikanen aardig zijn hebben ze vandaag ook maar weer eens bewezen. Samen met mijn huisgenootje Nataly waren wij op weg naar de Shopping Mall. Onderweg waren we alleen de weg een heel klein beetje kwijt geraakt. (Oke, we waren totaal de verkeerde kant opgelopen.) Een Amerikaanse vrouw, genaamd Mary, was zo aardig om ons even bij de Shopping Mall af te zetten. Tevens heeft ze mij haar telefoonnummer gegeven met de gedachte, als we ooit hulp nodig hebben kunnen we haar altijd bellen. Even later vroegen wij aan een Amerikaans echtpaar de weg naar een cafeetje of barretje. Ze legde ons de weg uit maar tevens boden ze beide, zonder enige aarzeling aan of zij wij er naar toe gebrachte wilden worden. Dit aanbod slaat Lise Lotte natuurlijk niet af!. Ze vertelde ons dat ze net een kerkdienst hadden bezocht en deze ging over de internationale studenten in Bowling Green. Eenmaal wat te hebben gedronken wouden wij onze drankjes betalen maar daar kwam, volgens het Amerikaanse echtpaar, niks van in. Wij, internationale studenten, hebben al zo zwaar. Nadat ze ons weer hadden afgezet en wij hun nogmaals hadden bedankt zijn we ieder ons weg verder gegaan.

De universiteit heb ik nog niet bezocht maar maandag moet ik om 8.30 uur fris en fruitig aanwezig zijn. Ik ben erg benieuwd hoe het hier er allemaal aan toegaat en ik heb er ontzettend veel zin in! In mijn volgend reisverhaal hier meer over!

Liefs,
Lise Lotte